20 Yıl sonra bugünümüzden nelere güleceğiz?

Düşünce atölyemdeki yeni çalışma konum bu. Günümüzde yapmış olduğumuz ama 20 yıl sonra güleceğimiz ne gibi eylemler var acaba? Mesela eskiye dönük ipucu vermek için eskilerden şunları sıralayabilirim:

1. Liselilerin akşam eğlencelerine “çay” denirdi. Ben hiç gitmediğim için detayını bilmiyorum ama “akşam çaya gideceğiz” diye bir söz vardı.
2. Arabanın arkasına “liselim” yazmak, “liselim” diye şarkılar çığırmak o zaman ayıp değildi. Şimdi gerçekten bir liseliye aşık olup ta arabasının arkasına “liselim” yazanı döverler :)
3. Eskiden erkeklerin paçalı şort ile yüzmesi ayıptı. Daracık slip mayo giyerdi herkes. Şimdi devir tersine döndü. Genelde sporcularla gay tipli adamlar giyiyor öyle dar şeyleri.
4. Hamburger denen dandik yiyecek bir zamanlar çok popülerdi, pahalıydı ve bayaa bir halt zannediliyordu.
5. Bugün sövdüğümüz, kızdığımız veya eleştirdiğimiz düğün konvoyları eskiden -araba azken- karizmatik bir hava atma eylemiydi.
6. Televizyon, bilgisayar, sehpa, araba torpidosu, vb. her yere dantel örtüler asardık. Şimdi olsa, gazeteye çıkar bunu yapanlar.
7. Eskiden bi de çeyiz yapılırdı. İğne oyalı tülbentler, dantel yatak örtüleri, dantel masa örtüleri, kibrit kutusu koymak için dantel ceplik, örme mutfak önlüğü, topluiğne saplamak için işlemeli sünger, vb. gibi şimdinin insanına komik -ya da mazoşistçe- gelen el emeği göz nuru üretimler yapılırdı.
8. Çeyizle bağlantılı diğer bir trajikomik olay da “çeyiz serme” ritüeli. Düğünün hemen öncesinde hazır olan tüm çeyiz bileşenleri oturulacak evin her bir görünen köşesine asılır ve konu-komşu bunları görmeye gelirdi. “Aman aman pek hoşmuş kızımın çeyizi, pek ince dokumuş…” tarzı yorumlar eşliğinde gelin adayına yüksekten not verilir, sonra başkalarının yanında o notlar düşürülerek kötülenirdi. Şöyle ki: “Herşeyin kolayına kaçmış, bi tane bile iğne oyası görmedim…“

Liste uzun. Yazmaya kalksanız dizi oluyor biliyorsunuz…

Asıl beni düşündüren konu; 20 yıl sonra bugünkü nelere güleceğiz, neyleri ayıplayacağız?

Benim bu konudaki kehanetlerimden birçoğu düğün/cenaze adetlerimiz içerisinden malesef. Bu ayrı bir yazının konusu, şimdilik tadında kalsın.